آخرین مطالب
امکانات وب
از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران
رفتم از کوی تو لیکن عقبِ سر نگران
ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
تو بمان و دگران وای به حال دگران
رفته چون مه به محاقم که نشانم ندهند
هر چه آفاق بجویند کران تا به کران
می روم تا که به صاحبنظری بازرسم
محرم ما نبود دیدة کوته نظران
دل چون آینة اهل صفا می شکنند
که ز خود بی خبرند این ز خدا بیخبران
دل من دار که در زلف شکن در شکنت
یادگاریست ز سر حلقة شوریده سران کتاب کهنه‌ای هستم پر از اندوه،...
ما را در سایت کتاب کهنه‌ای هستم پر از اندوه، دنبال می کنید
برچسب : دگران, نویسنده : adaberoz بازدید : 162 تاريخ : جمعه 3 شهريور 1396 ساعت: 4:33
تا به کی از سخن عشق گریزان باشم؟
از تو ننویسم و هربار پشیمان باشم؟
پاک کردی عرق شرم ز پیشانی مست
پس روا نیست من اینگونه پریشان باشم
کیمیا خاک کف پای غلامان شماست
کیمیایی بده تا جابر حیّان باشم
نَمی از چشمة توحید مُفَضَّل کافیست
تا به چشمان تو یک عمر مسلمان باشم
غم، حدیثی ست که در چشم تو جریان دارد
باید از حادثة چشم تو گریان باشم
جای این بیت برایت حرمی می‌سازم
تا در آیینة ایوان تو حیران کتاب کهنه‌ای هستم پر از اندوه،...
صوفی از پرتو می راز نهانی دانست
گوهر هر کس از این لعل توانی دانست
قدر مجموعة گل مرغ سحر داند و بس
که نه هر کو ورقی خواند معانی دانست
عرضه کردم دو جهان بر دلِ کارافتاده
بجز از عشقِ تو باقی همه فانی دانست
آن شد اکنون که ز ابنای عوام اندیشم
محتسب نیز در این عیش نهانی دانست
دلبر آسایش ما مصلحت وقت ندید
ور نه از جانب ما دل نگرانی دانست
سنگ و گل را کند از یمن نظر لعل و عقی کتاب کهنه‌ای هستم پر از اندوه،...
تصویر مهتاب و شب و آیینه بندان
امشب صفای دیگری دارد شبستان
گلدسته ها و آسمان سرمه ای رنگ
نقش و نگار کاشی و گل های ایوان
شهر از هیاهوها پر اما با حضورت
آرامش باغ ارم دارد خیابان
جایی به غیر از خانة امن شما نیست
چتر امانی بر سر ما بی پناهان
در ساحل آرامشت پهلو گرفتند
دل های توفان دیدة جمعی پریشان
::
گنبد... کبوتر... اشتیاق روشن ابر
حس زیارتنامه خواندن زیر باران...
قلبم هوایی می شود پر می کتاب کهنه‌ای هستم پر از اندوه،...
